Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
Wat mij nou toch gebeurde! Ik zat in de auto, zette de radio aan en viel midden in een liedje van Pierre Kartner, in de jaren zeventig en tachtig vooral bekend als Vader Abraham. Hij was de man van o.a. het Smurfenlied ('kunnen jullie door een waterkraan?'), van het Kleine Café aan de Haven, van... Lees verder →
Dit ultieme lied werd geschreven en vertolkt door Polo Montañez (1955-2002). Montañez was een Cubaanse autodidact die oorspronkelijk werkte op de familieboerderij. Hij begon op zijn zevende met zingen en gitaar spelen op familiefeestjes. Zijn eerste liedje (Este tiempo feliz - deze gelukkige tijd) schreef hij in 1973 en toen hij 44 was, had hij... Lees verder →
Een poosje geleden naar een verlate nieuwjaarsreceptie geweest van (voorheen) Licht en Lucht, een Amsterdamse stichting voor kindervakantiekampen. Kinderen tussen 4 en 12 kunnen - in de zomervakantie - drie weken lang, vijf werkdagen, van 8 tot 5, met de bus naar grote tenten in de Kennemerduinen om daar overdag lekker te spelen met zand... Lees verder →
Soms heb ik rare dagen. Sta ik om half tien op, zet een koppie thee en lummel wat. Is het ineens halfeen! Maak ik nog maar weer een kopje thee. Ik haal de krant, eet twee bananen, een trosje druiven en een mandarijn en blader de krant door. Om twee uur ben ik daar klaar... Lees verder →
Ik zou vandaag 45 minuten schrijven over het overlijden van mijn lief (online rouwtherapie), maar het lukt niet. Ik kan alleen maar huilen over alles. Dat schrijft niet lekker, dus ik ben ermee gestopt. En omdat ik even niet kan schrijven over de gebeurtenissen rondom zijn dood, ben ik aan het 'klooien', uitstelgedrag noemen ze... Lees verder →
Dit is niet echt een zwijmelplaat, en tegelijkertijd toch weer wel, al doet het effect dat de muziek op mij heeft eerder denken aan zwelgen, zwelgen in mijn verdriet. Geeft niks, moet ook gebeuren, het is nu wel weer over en het is zonder meer een prachtige lied dat ik graag wil delen. Dit gebeurde... Lees verder →
Vanmorgen hoorde ik op radio 5 bij Andermans Veren (gepresenteerd door van Kick van derVeer) het prachtige lied dat Friso Wiegersma schreef bij het overlijden van Wim Sonneveld. Ik was meteen in tranen (nou zitten mijn tranen op dit moment toch al hoog, dus zo moeilijk was dat niet). Wiegersma schreef het voor zichzelf, maar iedereen... Lees verder →
Het is vandaag alweer een maand geleden dat hij overleed. Mijn liefste Lief voor altijd weg, luister ik naar dit prachtige lied van Claudia de Breij. Kippenvel en tranen in mijn ogen. Kon het maar, dan koos ik weer voor dezelfde 'sleur'! https://youtu.be/4pI7V2IQJCQ
Ik ben anti roken. Vooral de stank van sigaretten vind ik vies. Daar ga ik van hoesten en tranen. Heel vervelend. Ik heb op mijn zestiende één keer geprobeerd zelf een sigaret op te steken en daarna gezworen dat ik nóóit, echt he-le-maal nooit een vriend wilde die rookte. Ik vónd het smerig. Hun kleren stonken, ze hadden vaak gele vingers... Lees verder →
