Waar woont u, mevrouw?

Fietsen Binnensmonds scheldend op zijn vrouw Ella, die hem deze keer niet met de auto naar Amsterdam kan brengen, fietst Gerard met trage benen richting het station. Altijd hetzelfde liedje, als ik eens iets nodig heb, kan het niet. Ze wist verdorie dat ik vandaag naar Amsterdam moest, net als vorige week en de week... Lees verder →

17 apr 2015

Schrijfcursus – eerste deeltje

In vervolg op mijn blog van gisteren - zoals beloofd - het eerste deeltje van mijn verhaal over de man in de trein. Trouwe lezers zullen het waarschijnlijk wel herkennen. Enfin, daar ben ik nu verder mee aan het stoeien. De man in de trein De trein van Hoorn naar Schiphol staat midden in een... Lees verder →

18 mrt 2015

Opzij

Daar staan we; tegengehouden door een verkeersregelaar met een oranje vestje aan. Ho! Stop! Je mag niet verder! En waarom niet, als ik vragen mag? Nou gewoon, er wordt hier een halve marathon gelopen. Maar dan kunnen wij er toch wel even tussendoor? Er zitten hier en daar gaten tussen de lopers en wij zijn harstikke snel op die fiets. Nee mevrouw, daar kan ik echt niet aan beginnen. Als ik u verder laat gaan, dan moet ik anderen ook doorlaten en dan kunnen de lopers niet doen waar ze voor... Lees verder →

22 sep 2011

Hors fumée

Op het perron van het Gare de Lyon stonden twee in het wit geklede mensen met een karretje met bagage en een wit krullerig hondje in een tas erbovenop. De ritssluiting was stevig dichtgetrokken tegen zijn nek aan. Hij duwde onophoudelijk met zijn neus tegen de kleine opening aan en probeerde zich zo te bevrijden,... Lees verder →

16 jan 2011

In de trein – vervolg

Manmoedig onderdrukt Hans zijn neiging om in Zaandam uit te stappen. Hij laat zich niet kisten, maar echt prettig voelt hij zich niet. Het raast nog altijd in zijn hoofd en zijn ademhaling verloopt hortend. Hij voelt zich hondsmoe en moet voortdurend gapen. Geërgerd veegt hij zijn natte haar uit zijn ogen. Dat gedonder. Wat was er nou helemaal gebeurd? Een deur die niet open kon en waar even naar gekeken moest worden. Nou en? Moest hij zich daarvoor zo aanstellen? Was hij nou een vent? Een meter vijfennegentig lang, honderd kilo schoon aan de haak, en dan zo kinderachtig? Hij voelt zich ronduit belachelijk en kijkt uit zijn ooghoeken naar zijn medepassagiers die kennelijk niets in de gaten hebben gehad en opgewekt verder praten. Duizenden mensen reizen iedere dag met een trein, waarom hij dan... Lees verder →