Jokezelf over gisteren, vandaag en morgen
De discussie over de mogelijkheid om je kinderen bij hun geboorte een dubbele achternaam te geven is weer in volle hevigheid losgebarsten, o.a. middels een petitie. De opsteller moet kiezen tussen haar eigen achternaam (hoogstwaarschijnlijk die van haar vader) en die van haar partner en dat vindt ze moeilijk. Bovendien vindt ze het niet gelijkwaardig... Lees verder →
Ik zou vandaag 45 minuten schrijven over het overlijden van mijn lief (online rouwtherapie), maar het lukt niet. Ik kan alleen maar huilen over alles. Dat schrijft niet lekker, dus ik ben ermee gestopt. En omdat ik even niet kan schrijven over de gebeurtenissen rondom zijn dood, ben ik aan het 'klooien', uitstelgedrag noemen ze... Lees verder →
Mijn vader leeft niet meer. Hij overleed op 21 januari 2012, maar op een dag als vandaag komen ongemerkt toch allerlei herinneringen naar boven. Als het op zijn kinderen aankwam, vergeleek hij vergeleek zich bijvoorbeeld graag met prins Bernhard. "Wat die kan, kan ik ook,"was een van zijn gevleugelde uitspraken. En dat klopte; in rijtjes... Lees verder →
Voor het laatst in haar eigen bed, al weet ze dat zelf nog niet. Ze voelt zich niet lekker; misselijk, moe, blijft nog even liggen, terwijl ik een kopje thee voor ons zet. Het is nog vroeg, we hoeven pas tegen koffietijd in De Haven te zijn, een kleinschalige woongemeenschap voor ouderen met dementie. Een... Lees verder →
Elf was ik. Misschien twaalf. Mijn vriendje Jos, een jaar ouder, kwam mij vaak na het eten halen. Dan zaten we dicht naast elkaar in het trappenhuis en luisterden naar zijn transistor radiootje. Mijn vader vond dat niks. Met zijn tweeën. Op die trap. Met de buitendeur dicht. Dus af en toe trok hij aan het touw (wij woonden op twee hoog) waardoor de deur openging. “Oh,” riep hij dan quasi onschuldig naar beneden, “ik dacht dat er gebeld werd”. Dat gebeurde om de tien minuten, tot hij om half acht naar beneden riep; "Joke, je pyjama ligt klaar,... Lees verder →
