The Cats – The End of the Show – R.I.P. Cees Veerman
Ik ben me bewust van popmuziek sinds ik als 11-jarige, op het kleine radiootje van mijn oma, voor het eerst de Beatles hoorde. En vanaf dat moment ben ik verslingerd, hoewel ik daarvóór ook van muziek hield, maar die jaren 60, dat was toch wel even wat anders. Ik was ook dol op Volendamse Palingpop. The Cats bijvoorbeeld, daar heb ik veel op gedanst in de jaren zestig en zeventig. En nu is Cees Veerman ook alweer dood. Gisteren overleden in zijn slaap; 70 jaar was hij nog maar. Dat is jong tegenwoordig. Om dood te gaan dan.
Mijn bijdrage aan zwijmelen op zaterdag 70
Meer gezwijmel? Kijk dan bij Marja
Jong overleden. Misschien zit er ook nog wel tragiek in de gedachte dat hij artistiek al vlak na de Cats dood was. Net als beroemde voetballers die na hun 35e nog wel doorleven maar eigenlijk nooit meer een hoogtepunt kennen.
Leuk stukje. Ik ga even snuffelen hoe het hier werkt want die WordPress style van jou is niet de makkelijkste.
Je hebt wel gelijk van die artistieke dood na de Cats. Gebeurt natuurlijk bij veel artiesten. Sommigen hebben één goed beluisterde hit en daarna is het gedaan met de koopman.
Is mijn wordpress style echt zo ingewikkeld? Ik vond het wel een aardig idee al die stukjes naast elkaar. Ben je er uit gekomen?
Ja tuurlijk ben ik er uitgekomen. En inderdaad, die stijl heeft wel wat. Het was alleen de eerste aanblik even.
De Cats: ik herinner me plotseling dat één van de eerste CD’s die ik kocht een dubbel CD van de Cats was. Ik was er gek op. Vooral die nummer die vroeger op de goudkleurige LP stonden vond ik mooi. Maar waarom ook al weer?
Wat er met die CD gebeurd is weet ik niet. Uitgeleend, Ergens mee naar toegenomen? Geen idee. Maar hij is al jaren weg en vreemd genoeg mis ik hem nog steeds, terwijl ik toch niet (zoals voor de hand ligt) nu eens gewoon een vervangend exemplaar heb gekocht (die eerste was toen nog verschrikkelijk duur en tegenwoordig koop je zo’n ding voor een tientje). Alsof ik wil blijven hangen in mijn verlies. Hm, daar moet nu maar eens verandering in komen. Ik ga een CD van de Cats kopen 🙂
Leuk! 🙂
Prachtig toch die herinneringen. Mijn vader was dol op de Cats en ik heb dat een beetje van hem overgenomen. Grappig trouwens ik heb een blogje gemaakt met dezelfde titel, ik had ook de behoefte om er even over te schrijven.
Altijd leuk om te lezen dat meer mensen dat gevoel hebben.
Mooi om weer eens te horen, ik was ook echt dol op de cats en had ook platen van ze. Later ook van Piet Veerman solo.
Ja… die Cees, veel te jong hè…