Nou heet ik geen Trees, maar ik heb wel kennis gehad aan een Canadees. Rond het jaar 2000 had ik een soort van onlinerelatie met een Canadees van Italiaanse oorsprong. Hij woonde in het Frans sprekende gedeelte van Montréal. Dagelijks stuurde hij mij interessante mails, prachtige gedichten, heerlijke muziek bij mooie afbeeldingen. Ik heb wat afgezwijmeld met deze virtuele Italiaanse Canadees (of was het een Canadese Italiaan?). En toen wij op een gegeven moment telefonisch contact kregen, bleek hij nog een donkere, warme stem te hebben ook en bijzonder complimenteus te zijn.
Geen wonder dat ik die zomer met hem afsprak in Italië, waar hij drie maanden per jaar in Rimini verbleef. Openluchtmuseum Italië is altijd leuk, dus waarom niet? Maar ik boekte wel een eigen kamer die ik zelf betaalde, want ik ben Gekke Gerritje niet. Enfin, hij haalde mij van de trein. Een aardige, beetje verlegen man. Leek helemaal niet op zijn foto en een beetje (te) oud voor mij, maar alla, Italianen blijven romantisch, hoe oud ze ook zijn.
Kijk voor meer zwijmelmuziek op zaterdag bij Marja.
Ach, wat doet leeftijd er toe, als het maar gezellig is nietwaar?