Waarover spraken zij? Negen veelgelezen berichten
*
Omdat het eindelijk zomer is; een ererondje voor onderstaande blogs
*
*
*
Onsmakelijk verhaal – over poep enzo
Hedendaags plassen – over vreemde zaken in toiletgroepen op stations
Waar is dat rottoilet? – over een goed verborgen wc in een wegrestaurant in België
Het gekkengetal – over de elfde van de elfde
Voorstelling– over de fantasiedans van een oude dame
Onwelwordingen – over vreemde woorden die plotselig opduiken
Waar woont u mevrouw? – Een van mijn langere verhalen over psychologie
Juf, bent u een juf? – over een piepjonge docente op een middelbare school
Grote blokken – over een piepjonge feministe avant la lettre
*Kleindochter Danique neemt met haar achternichtje Noëlle de stand van zaken door
Ik reageer om dat verstopte rottoilet.
Haha, zelfs de taveerne hebben jullie niet meer teruggevonden (-:
Ik had denk ik van ellende maar IN een Griekse vaas gaan zitten, ik plas namelijk nogal graag wild…Wat een vermakelijk verhaal! Heb veel te lang niet meer bij je gelezen. Ga ik onmiddellijk verandering in brengen. Erewoord.
Lieve groet
Heb net het blokkenstukje gelezen: wat een bekrompenheid ! Wat zei je moeder ervan, vraag ik me af ?
Ach ja, die vond het ook een beetje stom, maar het waren de jaren vijftig van de vorige eeuw!. Het was toen heel gewoon; je had jongens- en meisjesspeelgoed, maar ik vond jongensspeelgoed gewoon veel avontuurlijker. Poppen had ik genoeg, maar daar kon ik niet zoveel mee; ik stopte ze in hun bed en ging zelf een boekje lezen of wat anders doen. En mijn moeder vond dat prima, net als mijn vader trouwens, maar die school hield jongens en meisjes strikt gescheiden. Na de kleuterschool werd die scheiding nog strikter; vanaf de eerste klas (nu groep 3) zaten de jongens en de meisjes in aparte gebouwen.
Oéps, ik ben er doorheen, tja, dan moet ik wachten tot je de moed weer gevonden hebt om te gaan schrijven. Maar wanneer je daar weer aan toe bent kun je natuurlijk alleen zelf bepalen. Toch kan schrijven soms ook verwerken zijn, uiteindelijk hoeft het niet altijd een lollig verhaal te zijn dat je schrijft.
Vandaag “grote blokken” gelezen, Inderdaad uit de tijd dat je nog echt “jongens en meisjes speelgoed had. Wat niet specifiek voor die tijd was is het feit dat juf duidelijk niet goed in de gaten had wat er in de klas “speelde” en dus het verkeerde kind strafte. Dat is helaas van alle tijden al geloof ik graag dat ook een juf geen ogen in voor én achterhoofd heeft.
Ne dat klopt natuurlijk. Bovendien zaten er volgens mij tussen de dertig en veertig kleuters in die klas. En dan één nonnenjuf ervoor. Ik heb postuum medelijden met haar.