Ik zag Jenny Arean voor het eerst in de televisiemusicals Er valt een ster (met Jacco van Renesse een jonge operettezanger) en daarna Vadertje Langbeen (met Jack Grimberg, oftewel John van Dreelen, een min of meer bekend Amerikaans acteur van Nederlandse oorsprong). En sindsdien ben ik altijd gek op haar geweest; ze zong prachtig, kon lekker gek doen, was ook nog eens geestig en ze doet dat allemaal nog steeds.
Jenny krijgt dit jaar de Blijvend Applaus Prijs 2016 in de categorie Cabaret en Kleinkunst voor haar gehele oeuvre. Ze ontvangt de prijs op 20 november in De Kleine Komedie in Amsterdam. Heel erg verdiend als je het mij vraagt.
Zing dan is een vertaling van Canzone arrabbiata uit de film D’amore e d’anarchia (heb ik helaas nooit gezien). De muziek is van Nino Rota en de Nederlandse tekst van Ivo de Wijs. Dit liedje is al heel wat jaren mijn lijflied! Zwijmelen kun je er niet echt mee, maar het geeft je wel een flinke oppepper als je wat down bent.
**********
Zwijmelen op Zaterdag (ZwoZ) is een initiatief van Marja. Bij haar kun je meedoen en nog meer zwijmelnummers beluisteren.
Als kind zat ik ook al die superromantische zwart-witmusicals. Toen vond ik het geweldig. Later kreeg Jenny voor mij betekenis door liedjes als: je mag hem hebben en vluchten kan niet meer. Wie haar die liedjes ziet zingen, ziet werkelijk het vleesgeworden drama. Een gave die je maar zelden ziet. Prachtig.
Dat zeg je goed; het vleesgeworden drama. Ze zingt alsof ze het ter plekke meemaakt. Ik ben een grote fan.
Eindelijk valt ze in de prijzen, dacht ik,. Heeft ze na al die goede jaren dik verdiend.
Een heerlijk mens!