In 1966 kocht ik van mijn eerste echte vakantiebaantje een koffergrammofoon en een singletje van Ramses Shaffy, dat ik grijs draaide tot ik weer geld had om een volgend plaatje aan te schaffen. Ik was gek op Nederlandse luisterliedjes.
Op de lagere school was ik lid geweest van een bandje en een kinderoperette groep, en op de middelbare school deed ik mee in het schoolcabaret. Ramses Shaffy was een van mijn grote helden. Ik was vast van plan om na de M.M.S. naar de Kleinkunstacademie te gaan. Die was toen net opgericht. Het is er niet van gekomen, want in de laatste klas raadde de decaan het af; Sodom en Gomorra, dat moest ik niet willen ;-).
Meer (nostalgisch) gezwijmel op zaterdag? Kijk dan bij Marja
Je wilt niet weten aan wie ik denk bij dit liedje!
Mooi en tegelijkertijd triest!
Een week later mijn reactie. Mea culpa. Wat een heerlijke flashback met Ramses Shaffy die onlosmakelijk verbonden is met de jaren 60. En dat je niet naar de Kleinkunstacademie mocht, ach ik kan je hele verhalen vertellen van mensen die dat ook niet mochten van hun ouders. Ik heb bijna 20 jaar gewerkt gewerkt als P&O’er op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. De faculteit Beeldende Kunst en Vormgeving (de vroegere kunstacademie Artibus) was een onderdeel van ons en heel veel studenten heb ik gesproken waarvan de ouders het in eerste instantie maar niets vonden dat hun kind deze opleiding deed. Vooral bij autonoom.
OT Heb je onze bijdrage van deze week al bekeken?
Terug naar jouw en onze jeugd. Fijn Pinksterweekend ook namens Mara.
Salu2 de Albert
Mooi lied.
Het Kleinkunstacademie – jammer, inderdaad.