Ik was dertien, zat in de brugklas van een lyceum, en begon mij te interesseren voor het Nederlandse chanson. De liedjes van Jaap Fischer was ik tegen gekomen bij een oppasadresje. Hans van Deventer hoorde ik op de radio. Bij beide was ik meteen verkocht. Wat een leuke teksten en vrolijke melodieën. En er kwamen (licht omfloerst weliswaar, maar toch) andere zaken aan de orde dan in de de muziek waar mijn ouders naar luisterden. Vond ik ook mooi hoor, maar zij vonden dit drie keer niks. Tja… zoals ik achteraf zeg; dat was dan een typisch geval van jammer maar helaas. Wat ook jammer is, is dat je ze beiden nauwelijks meer op de radio hoort. Jaap Fischer (die vlak na 1964 ging optreden als Joop Visser en dat nog steeds doet) is overigens veel bekender is geworden dan Hans van Deventer, die zich daarna langzaam terugtrok uit de muziekwereld en -wat mij betreft – niet de erkenning heeft gekregen die hij verdiende).
Dit nummer stamt uit 1964: Petruschka door Hans van Deventer.
Ach waarom huil je, Petruschka, is het je grijze haar?
Valt het afscheid van je jeugd je dan zo zwaar?
Zijn je droge lippen zich opeens bewust
dat zij al zo’n lange tijd niet zijn gekust?
Kom droog je tranen, Petruschka, kijk eens om je heen;
er zijn er zo wel meer dan jij alleen.
Och waarom huil je, Petruschka, is het om een woord
dat je in je leven maar zo zelden hebt gehoord?
Of is het om de mensen die jouw hart van goud
ongevraagd tot klaagmuur hebben omgebouwd?
Kom droog je tranen, Petruschka, kijk eens om je heen,
Er zijn er zo wel meer dan jij alleen.
Ach waarom huil je, Petruschka, fluistert in je hoofd
altijd weer de eenzaamheid die jou al was beloofd?
Toen je als een grap van onze Lieve Heer
schots en scheef ter wereld kwam, een nar, niet meer.
Kom droog je tranen, Petruschka, kijk eens om je heen;
er zijn er zo wel meer dan jij alleen.
Je bent een spiegel, Petruschka, die aan ons vertelt
hoe gezond en sterk wij zijn, hoe slim en welgesteld.
Jij huilt onze tranen, jij draagt ons verdriet.
Zonder het duister kan ook zelfs het zonlicht niet.
Dus droog je tranen, Petruschka, kijk maar om je heen;
wij lachen dankzij jou en jou alleen.
Wij lachen dankzij jou en jou alleen.
Tekst gevonden op Muzikum.eu
**************************************
Achtergrondinformatie over zwijmelen op zaterdag
Nog meer zwijmelen op zaterdag? Kijk bij ’t Pumpke (Tasja) die per half februari 2020 (met ingang van aflevering nr. 376) is begonnen als opvolgster van MelodyK, die in 2019 de afleveringen 348 t/m 375 voor haar rekening nam.
Vóór MelodyK deed Trees de administratie; van 11-11-2017 tot en met 13-07-2019 (nrs 261 t/m 347).
Maar het beginpunt ligt bij Marja die op 17 november 2012 de aftrap nam met een nummer van Neil Diamond: Lonely Looking Sky. Marja hoste het gezwijmel van nr. 1 tot en met 260.
Per aflevering deden (en doen) afwisselend zo’n drie tot vijftien mensen mee, die een link plaatsen naar hun zwijmelnummer van de week. In de ruim 380 keer dat Zwijmelen op Zaterdag de ronde deed, zijn er dus ruim 3400 persoonlijke zwijmelnummers gepost, vaak compleet met achtergrondinformatie over de band, of de zanger(es) en de reden waarom specifiek dit nummer gepost werd. In feite zijn het er meer, want veel deelnemers plaatsten meerdere nummers per keer (sommigen konden niet kiezen).
Trees hield, tot zij ermee stopte, een overzicht bij van geplaatste nummers. Ik zou een link kunnen plaatsen naar dat overzicht, ware het niet dat die link niet meer werkt. Maar wat ik me er nog van herinner, is dat veel nummers door de jaren heen door verschillende mensen als hun eigen zwijmel van de zaterdag werden opgevoerd. Geen wonder natuurlijk. Sommige nummers zijn ronduit evergreens die iedereen geweldig vindt. Ook dat hield Trees allemaal bij.
Ik ben heel blij met de teksten bij de beelden. Maar ik begrijp het woord ‘zwijmelen’ niet zo goed. En niemand kan het goed uitleggen. Het heeft misschien te maken met emoties en muziek? Kan het alleen Nederlandse muziek zijn? Meer informatie is welkom.
Zwijmelen betekent letterlijk: in een roes of extase raken, zoals in ‘de meisjes zwijmelden bij de aanblik van hun favoriete popster’, of mijn hoofd zwijmelde van de heerlijke maaltijd die me was voorgeschoteld.’
Maar hier gaat zwijmelen inderdaad over emoties en muziek. Het gaat erom dat je een liedje of een muziekstuk post waar je warme gevoelens bij krijgt. Ofwel omdat het uit je jeugd komt, ofwel dat je heel erg zin hebt om te gaan dansen bij een nummer dat je hoort, of verdrietig wordt, of juist blij. Of gewoon, omdat je er een leuke herinnering aan hebt. En vaak is het pure nostalgie.
Het hoeft trouwens niet alleen Nederlandse muziek te zijn. Het kan in alle talen. In mijn zwijmellijstje staan bijvoorbeeld Marcel Amont, Leonard Cohen, The Buena Vista Social Club, Dean Martin, Edith Piaff, Placido Domingo, John Denver en nog een heleboel anderen. Het is gewoon toeval dat mijn laatste zwijmelliedjes allemaal Nederlandstalig zijn.
Ken het vaag ergens van maar vraag me niet waarvandaan dan … de namen idem…
dit kan mij niet bekoren, gelukkig mogen smaken verschillen 😉
Ja. dit ademt echt wel de sfeer uit van de jaren 60. Ik kende het niet.
De woorden worden zo mooi uitgesproken. Leuk.
En wat heb je een mooi en volledig stukje over het zwijmelen onderdaan je blog staan!
Ja dat stukje. Ik vond het wel leuk om dat er een keertje onder te zetten. Dan zien mensen die mijn blog lezen dat er al ruim 7 jaar op zaterdag zwijmelnummers op internet geplaatst worden. Bovendien gaan ze dan misschien ook bij jou, Melody, Trees en Marja kijken.
Ken beide heren niet, op zich eigenlijk best vreemd dat deze muziek het nooit echt gehaald heeft, doet me toch veel denken aan Boudewijn de Groot, die het geluk heeft gehad om wel bekend te worden, veel beluisterd…
Ja, het genre van Boudewijn de Groot werd in de jaren 60 en 70, kleinkunst heette dat ook wel, door veel zangers beoefend. Je had bijvoorbeeld ook nog Elly en Rikkert Zuiderveld (later bekender geworden in de reli-pop), Joost Nuissl, Peter Schaap, Astrid Nijgh, Cornelis Vreeswijk, Dimitri van Toren, Miel Cools en vele anderen. Bijna allemaal zangers en zangeressen die niet of nauwelijks bij het grote publiek bekend zijn geworden, of hooguit met één liedje.