De Kwuisterling – vervolg

Vervolg van “DE KWUISTERLING“.

“Kwuisterlingen groeien in peulen aan de kwuisterstruik. Als die peulen op tijd geplukt worden, zitten de kwuisterlingen er nog in. Dan worden ze ontkwuisterd en groeien ze op tot gewone mensen. Maar soms springt zo’n peul te vroeg open en dan vallen de kwuisterlingen op de grond. De zogenaamde kwuisterval. Ze gaan er dan kraaiend van plezier vandoor en groeien uit tot kwuisters. En dan ben je nog niet jarig, want volwassen kwuisters zijn lolbroeken die het hele jaar bezig zijn met voorbereidingen voor drie dagen leut, wat ze Carnaval noemen.

“Maar waarom heet het dan Carnaval en geen Kwuisterval, mam? “

“Geen idee. Misschien wel omdat ze rijdende karren maken na hun val. Weet ik veel. In ieder geval timmeren ze tot diep in de nacht aan malle voorstellingen van draaiende tonnen en vliegende wezens op rijdende wagens. Ze componeren rare liedjes, naaien gekke kleren, oefenen dansjes en bombarderen argeloze jonge meisjeskwuisters tot Dansmariekes die het hele jaar moeten oefenen in het zo hoog mogelijk omhoog gooien van hun beentjes en het in rijen naast elkaar in de rondte dansen. Andere jonge kwuisters moeten elke week naar de Harmonie om op een trommel, een trompet of een piccolootje te leren spelen, terwijl ze netjes in de maat lopen.”

“Maar dat is toch leuk mam?” Jordy zag het wel zitten. Hij hield wel van verkleedkleren en muziek.

“Ach, er zijn vreemdere hobby’s natuurlijk. Maar het ergste is, dat ze ongeveer zes weken voor Pasen in een urenlange lawaaiige optocht naar buiten komen. Tientallen kwuisterbands spelen dwars door elkaar heen, daarachter dozijnen danskwuisters, rillend in hun dunne pakjes met veel te korte rokjes, en daar tussendoor rijden dan de versierde karren, die ze ook wel praalwagens noemen, waar ook nog eens muziek op gedraaid wordt. Een hèrrie, dat wil je niet weten. Grote kwuisters hebben dan boerenkielen aan en lopen zingend en zwaaiend met de optocht mee. Sommigen zitten bovenop de praalwagens en dragen op hun hoofd een baret met afhangende punten. De deftigste kwuisters zetten zelfs een steek met omhoog krullende punten dwars op hun hoofd en noemen zich Prins Carnaval. En als de optocht is afgelopen, gaan ze zingend de straat op, duiken de kroegen in en verjagen en vernederen gewone mensen die daar toevallig ook zijn. Bij mannen knippen ze soms stropdassen af, of ook wel schoenveters. Het is bij de wilde spinnen af”.  Jantien schudde haar hoofd en kneep haar lippen in verontwaardiging op elkaar. Nou ja, stropdassen afknippen, dat ging wel ver, dat zag Jordy ook wel in.

“Maar mama, wat gebeurt er als kwuisterlingen wèl ontkwuisterd worden?”

“Dan worden het brave burgers die zich een beetje generen voor hun luidruchtige zuiderburen.” “Jammer dan”, zei Jordy, “dat ik ontkwuisterd ben. Carnaval lijkt me hartstikke leuk. Ach mam, mag ik hem toch niet houden?

plaatje van thegadgetspot.nl

Asjeblieft?” Met smekende ogen keek hij van de kwuisterling in zijn armen naar zijn moeder, die gebiologeerd naar het groene schepseltje stond te staren. Zou er echt geen mogelijkheid meer zijn om hem te ontkwuisteren, vroeg ze zich bezorgd af. Maar ze had de goedlachse kwuisterling al in haar hart gesloten. Ze zuchtte eens diep. Dat werd een jaar van gedoe, maar ze kon Jordy niet teleurstellen en het groene propje zag er toch wel erg schattig uit.

“Oké vooruit dan maar. Breng hem maar naar binnen. Dan zullen we eens kijken hoe het gaat. Maar alleen voor deze ene keer hoor. Als je er volgend jaar weer eentje vindt, laat je hem liggen.”

“Ja mam, tuurlijk mam.”Opgetogen liep Jordy met zijn groene vrachtje het huis binnen. “Leuk,” dacht hij. “Mogen we volgend jaar eindelijk een keertje meedoen met carnaval.”

Terug naar deel 1