Verdelen

“Wat moet ik nou met een notaris?” Klaartje haalt een dik pak formulieren uit de officiële enveloppe. Haar ogen vliegen over de tekst van de begeleidende brief. “Krijg nou wat! Een erfenis. En ik ken die man helemaal niet. “
“Een stiekem suikeroompje?” vraagt haar vriendin, die met twee bekers thee de kamer binnenkomt.
“Niet dat ik weet,” antwoordt Klaar. Ze neemt een beker van Sabine over. “Lekker, dankjewel. Mijn hemel, drie ton, hoe verzin je het?” Sabine grist de papieren uit Klaartjes handen en bladert ze door.
“Dit is geen verzinsel. Die notaris is even echt als jij en ik en die man is hartstikke dood, staat hier.”
“Dat weet ik, maar waarom krijg ik zoveel geld van iemand die ik niet eens ken? “
“Geen idee, maar dat weet die notaris vast wel.”

***

“Goedemiddag mevrouw Wittenberg.” Notaris Groeneveld wijst Klaartje een stoel en loopt naar de andere kant van de tafel. Hij kijkt haar even onderzoekend aan. “U bent hier voor Jacobus Hoogeveen nietwaar?”
“Dat klopt, maar ik ken hem helemaal niet.”
“Dat geloof ik, want hij had geen familie of vrienden meer.”
“Maar waarom krijg ik dan zijn geld?”
“Omdat u op zijn begrafenis was.”
“Ik? Op zijn begrafenis? Weet ik niets van.”
“Toch wel, mevrouw Wittenberg, uw naam staat in het gastenboek.”
“Ach ja, nu weet ik het weer. Goh, ik was daar toevallig voor een toiletbezoekje. Er was niemand en dat vond ik zó sneu; lig je daar in je dooie eentje zonder dat iemand afscheid komt nemen. Ik ben even bij de kist gaan staan en heb mijn naam in het gastenboek gezet. Dat is alles.”
“Dat was genoeg, want meneer Hoogeveen had bij testament bepaald dat zijn vermogen opgesplitst moest worden onder iedereen die bij zijn begrafenis was. En u was de enige.”

Geschreven voor de WE-300 bij Platoonline: een driewekelijkse uitdaging waar iedereen aan mee kan doen; een verhaal schrijven in exact 300 woorden. Het gegeven onderwerp, deze keer “verdelen”, mag niet in het stuk genoemd worden.