Zwijmelen op zaterdag – Dans nog eenmaal met mij
Toen dit plaatje verscheen, was ik 11 en ik vond het geweldig. Luisterend met de oren van nu, is het een tamelijk oubollig liedje, vooral vanwege de keurige uitspraak die toen gebezigd werd, maar de tekst klopt, alles rijmt zoals het moet en de muziek staat als een huis.
The Fouryo’s was een Amsterdamse zanggroep, die eind jaren vijftig bekend werd met covers van de Everly Brothers, McGuire Sisters, Rooftop Singers en andere Amerikaanse tienergroepen.
Cabaretgroep ‘wij spelen niet zuiver, maar hard.’ De vrouw rechts is/was mijn moeder
Mijn moeder was een paar jaar ouder en kon ook best lekker zingen. Zij kreeg zangles van de beroemde zangpedagoge Bep Ogterop waar ook de Fouryo’s les namen en zij hoopte ook op een muzikale carrière. Dat is niet helemaal gelukt, maar ze zong wel de sterren van de hemel in het Amsterdams Operakoor en was lid van een cabaret-achtig zangroepje dat optrad in de toenmalige buurthuizen.
Herkennen jullie trouwens de koppies op de hoes van dit singletje nog?
Linksboven zie je de Fouryo’s zelf, daaronder Rob de Nijs (ritme van de regen), die dame onder Rob de Nijs herken ik niet (Conny Francis?)en de meneer onder die dame is niet goed te zien, dus ik heb geen idee. Rechtsboven de Blue Diamonds (Ramona), daaronder een mij onbekende grootheid, dan de Spelbrekers (kleine kokette Katinka) en de meneer daaronder zou Ricky Nelson (Hello Mary-Lou) kunnen zijn, maar dat weet ik niet zeker. Midden onder links zijn volgens mij de Wama’s (waar is m’n mammie?) en wie die vijf jongemannen zijn, weet ik niet.
Nog meer zwijmels beluisteren, of wil je zelf meedoen? Kijk dan bij Melodyk die vanaf 20 juli het ‘zwijmelen op zaterdag’ stokje heeft overgenomen van Trees
Pingback: De toekomst van gisteren | Bouwen met taal
Vaag roept het ook bij mij herinneringen op.
Waarschijnlijk vond mijn moeder het een mooi lied.
Nostalgische groet,
Nu vind ik het grappig om weer eens te horen, in 1961 dééd je dat toch niet, naar Nederlandse popmuziek luisteren…! (Nou ja, “Kom van dat dak af!”) Inderdaad, die keurige uitspraak, “in mijn kringen” vonden we toen al oubollig 😉
Oorspronkelijk Save The Last Dance For Me, door The Drifters, intussen door “bijna iedereen” gecovered. De flitsendste vond ik nog die van The Spotnicks, omgetiteld tot Valentina, naar de eerste (Russische) vrouw in de ruimte, Valentina Teresjkova.
Ach weet je, ik ben van 1951 en in 1961 had ik nog helemaal geen boodschap aan welke muziek je wel of niet hoorde te luisteren. Ik vond alle muziek heerlijk. Kwam ook door mijn moeder natuurlijk. En pas op de middelbare school begon ik mij af te zetten tegen al die Nederlandse burgertruttigheid (hoewel ik stiekem toch bleef luisteren 😉) en leerde ik bands als de Beatles en de Stones kennen. Voor mij begonnen de sixties dus pas in 1964 of zo. De Engelse tekst kende ik wel; ik hoorde via mijn moeder altijd hoe de oorspronkelijke nummers klonken en dat vond ik hartstikke leuk, want het was inderdaad destijds heel gebruikelijk om Nederlandse covers te maken van bekende Amerikaanse of Engelse nummers.