Bijna Kerst – 1

Kerstverhaal in twee delen (geïnspireerd door een schrijfwedstrijd in Straatnieuws Den Haag)

Rudolf Ridder had nooit last gehad van zijn naam. Hij voelde zich juist op en top een ridder en wilde graag goed doen. Hij was vooral goed voor kinderen. Jarenlang speelde hij met alle buurtkindjes in de zandbak en mochten ze aan zijn baard trekken. Maar op een dag begonnen de ouders hem boos aan te kijken. Ze gooiden zand naar hem, en stokken. Hij moest de zandbak uit. Wegwezen!
‘Komt door de media,’ had zijn vriend Jonker Wapendrager gezegd, ‘die maken van elk spelletje een vies spelletje.’

Rudolf stopte met de zandbak en kocht op de rommelmarkt een Pietenpak. Hij schminkte zich zwart, maar liet zijn baard zoals die was. Dat zag er wel een beetje raar uit, maar daar had Rudolf lak aan. Sindsdien liep hij ieder jaar joelend mee in de Sinterklaasoptocht en gooide pepernoten naar alle kinderen, lief of niet. Hij had zo’n plezier in de optocht dat hij ook in andere optochten ging meelopen.
Maar op een dag kwam Piet groot in het nieuws. Piet bleek een slaaf te zijn en werd vreselijk gediscrimineerd en dat was natuurlijk heel erg. ‘Maar ik wil alleen maar goed doen,’ stamelde Rudolf.

‘Komt door de media, die maken van elk spelletje een vuil spelletje,’ zei Jonker. Ze zaten op een bankje in het park. Er dwarrelde wat natte sneeuw.‘Het is bijna kerst, misschien kun je je diensten aan de Kerstman aanbieden?’
‘Hm’, zei Rudolf, ‘als wat dan? Een elf? Ik dacht het niet. En ik heet wel Rudolf en ik heb een rode drankneus, maar ik ben geen rendier, dus dat gaat hem ook niet worden.’
‘Je bent lief voor kinderen,’ zei Jonker, ‘dat is ook wat waard. Is hulpje van de Kerstman niks? Je hebt een prachtige baard en met die bolle buik van jou zit het ook wel goed. Roep eens ho-ho-ho?’
‘Ho-ho-ho,’ lachte Rudolf verlegen.
‘Zie je wel?’ zei zijn vriend, ‘klinkt toppie, jij gaat het daar helemaal maken, wat ik je brom.’
‘Waar woont de Kerstman eigenlijk?’ vroeg Rudolf, ‘op de Noordpool toch? Of in Alaska? Het noorden van Canada? Groenland?’
‘Op de Noordpool, antwoordde Jonker, ‘ in Fins Lapland geloof ik, maar waar precies weet ik niet. Hij heeft daar een sneeuwkasteel, vlakbij de kale bergen van Korvatuntur. Maar niemand is er ooit geweest, want je kunt dat kasteel vinden als je de toegangspoort weet en daar heb je toverpoeder voor nodig. En dat, mijn beste Rudolf, is het grootste geheim ter wereld.’
‘Maar hoe moet dat dan?’ vroeg Rudolf. Ik kan wel een brief schrijven, maar het duurt weken voordat die aankomt en dan is Kerst alweer voorbij. En ik wil alleen maar goed doen.’
‘Komt door de media, die maken van elk spelletje een ingewikkeld spelletje,’zei zijn vriend. ‘Kom op Ruud, we gaan naar de VVV. Daar kunnen ze ons vast wel helpen!’

Lees het tweede deel