Zondagen

Vaak weet ik niet wat ik met de zondag moet
Dat is waarschijnlijk nog iets van vroeger. Doordeweeks gebeurde er van alles; je ging naar school (ook op zaterdag), je speelde buiten, las boeken, ging naar de bibliotheek en deed boodschappen voor je moeder of paste op de kleintjes. En op woensdag- en zaterdagmiddag was er kindertelevisie bij de buren op driehoog.

Toen: een vervelende dag, die uiteindelijk toch gezellig werd
In de jaren vijftig vond ik zondag een vervelende dag. Ik moest mijn zondagse zondagse kleren aan, dan gingen we naar de kerk en na afloop was er niets. Want je mocht eens vuil worden. Bovendien was het Zondag, de Dag des Heren, dat was een rustdag en dan deed je de hele dag niets. Ja, we gingen ’s middags op bezoek bij oma. Dat was wel leuk. Dan liepen we met zijn vieren, mijn vader en moeder, mijn zusje en ik, van de Marnixstraat over de Raampoort brug, langs de dr. Rijk Kramerschool, via de Da Costakade, de Bilderdijkstraat en de Kinkerstraat naar de Borgerstraat, waar mijn oma op driehoog woonde, tegenover de bakker. Het was een klein halfuurtje lopen. En daar kwamen we dan ook al onze tantes en ooms met hun kinderen tegen. Hartstikke gezellig was dat. Oma had geen speelgoed, maar wel een koekjestrommel met ‘pupkes’ (pionnetjes) in alle kleuren en maten, die gebruikt werden voor de bordspelen waarvan ze er tientallen in huis had. En we kregen oma’s beroemde kippensoep. Die was heerlijk!

Kijken mocht wel
Onderweg bekeken we de etalages en liepen we altijd even bij Veilinghuis De Zon binnen -op de hoek van de Bilderdijkstraat en de Ter Haarstraat- om te kijken wat daar zoal te koop werd aangeboden. Gek genoeg was dat wel open op zondag. Het was dan ‘kijkdag’. Kijken mocht kennelijk wel. Ik liep dan direct naar de piano’s om mijn ‘boer daar ligt een kip in het water’ riedeltje te spelen en mijn vader keek rond om te zien of er spullen bij stonden die hij ook had, en waar hij nog eens rijk mee hoopte te worden.

Een langere wandeling
Een paar jaar later liepen we, inmiddels met nog twee zusjes, naar het Jan van Schaffelaarplantsoen, waar de gloednieuwe nieuwbouwwoning van mijn oma stond, in de splinternieuwe wijk Bos en Lommer. Dit was een voettocht van ruim drie kwartier door de Hugo de Grootstraat, voorbij zandhopen en braakliggend terrein, over de Jan van Galenstraat, langs het Erasmuspark, rechtsaf de Hoofdweg op en dan bij het Bos en Lommerplein oversteken. Dat kon toen, want de A10 was nog niet aangelegd. Het aantal tantes en ooms was al wat geslonken en veel neefjes en nichtjes bleven inmiddels, vanwege hun gevorderde leeftijden, thuis, maar gezellig was het nog steeds.

Hoe is dat nu?
Naar oma is er niet meer bij, en ook mijn moeder leeft al jaren niet meer. Daar komt bij dat het tegenwoordig helemaal niet zo gewoon is om elke zondag bij oma op bezoek te gaan. We hebben het met zijn allen doordeweeks veel te druk gekregen en de zondagen zijn nu echte rustdagen geworden. (Ik moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken om, net als mijn oma destijds, iedere zondag 20 tot 30 familieleden op bezoek te krijgen, die ook nog eens verwachten dat je een tienliter pan kippensoep hebt staan pruttelen).

Lezen, puzzelen, tv-kijken
Dus deze oma heeft geen idee wat ze op zondag anders moet doen dan lezen, puzzelen en tv-kijken, want ik vind de zondagen van tegenwoordig net zo saai als vroeger. Mijn moeder klaagde er destijds ook al over, dat het allemaal zo saai werd, terwijl wij toen toch nog heel vaak op zondag langskwamen .

Maar toch niet saai
En toch is het, op de de keper beschouwd, helemaal niet meer saai op zondag. Welnee, ik kan overal naartoe en er is zat te doen. De winkels zijn open, de musea kraken uit hun voegen van de bezoekers, veel dorpen en steden organiseren van alles om de mensen een beetje vertier te bieden en ik heb een auto waarmee ik desnoods het hele land in kan trekken.

Waar naartoe?
De vraag is alleen; waarheen dan? Want zoals ik net al betoogde; iedereen is druk. Doordeweeks vooral en dan hebben ze op zondag eindelijk tijd om te releksen.
Terwijl; ik kan de hele week al doen wat ik wil. De zondagen verschillen nauwelijks meer van doordeweekse dagen. Ik releks me een versuffing en op zondag dan weer iets gezelligs gaan doen? Dat lukt me dus niet. Het gevolg is dat mijn zondagen net zo saai zijn als vroeger, toen er op zondag helemaal niks was, behalve de kerk en een wandelingetje van en naar oma.  

Afbeelding van https://pixabay.com/nl/users/martinahavlikova84