Zwijmelen op zaterdag – Ricordato Marcellino
Dit nummer van Renato Corasone stamt uit 1955 en is gebaseerd op de Spaans/Italiaanse film Marcellino Pan y Vino over Marcellino, een wees die opgroeit in een klooster.
Het is oorlogstijd en de monniken van een nederig klooster vinden een baby op de drempel van een huis in puin. Ze nemen de baby liefdevol op en noemen hem Marcellino. Als hij 6 jaar oud wordt, denkt een rijke graaf dat Marcellino zijn verloren zoon is, geboren uit zijn geliefde overleden vrouw. Dus de graaf en zijn nieuwe vrouw nemen hem mee naar huis om bij hen te wonen. Het huis van de graaf is erg luxe, maar Marcellino mist de warmte van een liefhebbende moeder. De graaf heeft hoge verwachtingen van het verlegen jongetje, maar daar kan het kind niet aan voldoen. Op een dag loopt Marcellino weg om terug te gaan naar de vriendelijke broeders. Iedereen gaat naar de jongen op zoek en hij wordt, erg ziek en verzwakt, gevonden door de broeders. Uit angst dat de mannen van de graaf ontdekken dat Marcellino is teruggekeerd naar het klooster, verbergen de monniken hem op een zolder waar een grote crucifix staat. Terwijl hij herstelt, gebeurt er een wonder. Op een dag eet hij, zoals altijd, zijn maaltijd in een kamertje vol oude spullen en biedt hij de houten Jezus-figuur een stuk brood aan. De Jezus-figuur neemt het boord ook daadwerkelijk aan en Marcelino mag een wens doen. Marcelino zou dolgraag zijn echte moeder willen zien en die wens wordt uiteindelijk door de man op het kruis vervuld.
Deze film was er eentje uit een hele serie katholieke films die bij mij op (de katholieke nonnen)school werden gedraaid als het hoofd van de school (een non) jarig was. Ik heb er dus zeker zes gezien en het waren bijna altijd films waarin de Jezus-figuur op het kruisbeeld op een gegeven moment ging praten (zoals bij de films over Don Camillo), of tot leven kwam.
Ik was in mijn vroege jeugd gek op dat liedje, vooral vanwege de ‘eekhoorns’ die aan het einde van het lied het refreintje zingen.
Voor de liefhebbers: de originele tekst met mijn vertaling ernaast.
In questo monde tanto grande In deze hele grote wereld
Noi siamo tutti dei piccin, Zijn wij allemaal maar klein
Dagli Appenini alle Ande, Van d’Appenijnen tot aan de Andez
Da San Fransisco a Pechin; Van San Fransisco tot Alphen a/d Rijn
Ce lo dimostra un raccontino Dit kleine verhaaltje bewijst het
Di un bel bambino che un tesor: Over een mooi en schattig kind
Marcellino Pane Vino Marcelino Pane Vino
Che racchiudo qui il cuor. Die ik het allerliefste vind
Quel piccolo trovatello Dat kleine vondelingetje
Estato deposto un dec Dat op een dag werd neergelegd
Sulla porta del convento Bij de poorten van een klooster
Per ripertere ci cose. Over wie dit wordt gezegd
Ricordate Marcellino Goed onthouden Marcellino
Solo pane, solo vino Alleen maar brood, alleen maar vino
E un minuscolo lettino En een heel klein kinderbedje
Marcellino, Marcellin. Marcellino, Marcellin
Ricordato Marcellino Goed onthouden Marcellino
Solo pane, solo vino Alleen maar brood, alleen maar vino
E un minuscolo lettino En een heel klein kinderbedje
Marcellino, Marcellin. Marcellino, Marcellin
Se noi giochiamo a far gli affairi Als we spelen dat we werken
Con sottrazioni ed addizion, Met er wat af en wat erbij
Noi non vediam che denari Zien we alleen maar de centen
Sognamo soli I million Dromen een miljoen en zijn we blij
Dimentichiam le cose belle Ga je het goede vaak vergeten
E quindi nascono dei guai: En dan ontstaat er een probleem
Marcelino Pan y Vino Marcellino Pan y Vino
Non l’avrebbe fatto mai Doet niet mee aan dat systeem
Il dodici Fraticelli De twaalf lieve broeders
L’hanno trovato on li Die hem vonden voor de deur
Sulla porta del convento Van de poort van het kleine klooster
Chi ripetero cose. Herhalen het in geur en kleur
Ricordate Marcellino Goed onthouden Marcellino
Solo pane, solo vino Alleen maar brood, alleen maar vino
E un minuscolo lettino En een heel klein kinderbedje
Marcellino, Marcellin. Marcellino, Marcellin
Ricordato Marcellino Goed onthouden Marcellino
Solo pane, solo vino Alleen maar brood, alleen maar vino
E un minuscolo lettino En een heel klein kinderbedje
Marcellino, Marcellin. Marcellino, Marcellin
Ricordate Marcellino Goed onthouden Marcellino
Solo pane, solo vino Alleen maar brood, alleen maar vino
E un minuscolo lettino En een heel klein kinderbedje
Marcellino, Marcellin. Marcellino, Marcellin.
Ricordato Marcellino Goed onthouden Marcellino
Solo pane, solo vino Alleen maar brood, alleen maar vino
E un minuscolo lettino En een heel klein kinderbedje
Marcellino, Marcellin. Marcellino, Marcellin.
Il dodici Fraticelli De twaalf lieve broeders
L’hanno ospitato on li Die hem bij zich lieten wonen
Tra lu mura del Convento Binnen de muren van het klooster
Ci ripetono cosi Herhalen het in alle tonen
Lalalala
Marcellino, marcellin
Marcellino, marcellin
Marcellino, marcellin
Tekst: Giovanni Giacobetti, Antonio Virgilio Savona
Ik ken de film niet, maar het lied heeft een leuk deuntje om zo mee te zingen met de Italiaanse tekst er bij. Ik zelf ben van 1952, en ben als het ware met Don Camillo groot geworden…
Het zingt inderdaad lekker snel mee, wat ook weer een beetje een nadeel is, want de melodie is een soort van oorwurm: ik heb het min of meer de hele nacht in mijn gedachten gehad. Ik word ongeveer om de 2 uur altijd even wakker en slaap dan vaak meteen weer door, maar vannacht kwam dat liedje ertussen alsof er het voortdurend ergens naast mij werd gedraaid.
De film ken ik niet, het liedje natuurlijk wel want dat was enige tijd een grote hit. Don Camilo heb ik ook wel eens iets van gezien maar dat heeft toch geen grote indruk op me gemaakt blijkbaar, ik herinner me alleen de naam en zie wél de acteur die het speelde zo voor me ! Nooit geweten dat er zo’n heftig verhaal verteld wordt in dit liedje.
Ik wist het ook niet, tot ik me erin ging verdiepen. Dat liedje zat namelijk niet in die film. Ik wilde dit nummer voor zwoz gebruiken en kwam toen op die film terecht. En die film kende ik nog van vroeger, want ja katholiek en dus al die katholieke films op school gezien. 🙂
Ooh, deze film werd mij als jongske ook diverse malen door de strot geduwd. Het achtervolgt mij nog steeds, ik was als de dood dat dit thuis ook zou gebeuren…
Dat die man aan het kruis ineens tegen je zou beginnen te praten? Dat kan ik me goed voorstellen. Kinderen kennen nog heel lang het verschil niet tussen fantasie en realiteit en het katholicisme maakte daar dankbaar gebruik van, zeker toen.
Ja, Don Camillo herinner ik me nog. Fernandel.
Het liedje komt me vaag bekend voor, maar ik ben niet katholiek dus ken de film niet.
Trouwens, bedankt voor je reactie op mijn schilderblog! Ik hoor van meer mensen dat ze niet kunnen reageren op blogspot blogs. Ik weet niet goed wat ik eraan kan doen.
Het gekke is dat er ook blogspot blogs zijn waar ik wel kan reageren, maar ik heb geen flauw idee waarom en wat er dan anders is aan die blogs, of aan de manier waarop ik daar reageer.