Op zaterdag een #Sandwich van vrijdag

Geschreven voor Zwijmelen op Zaterdag van Marja, al is zwijmelen in onderstaand verband wat sterk, maar als zwijmelen ook mag betekenen dat ik me verheug op de muziek die gedraaid gaat worden, dan zit ik goed 😉

.
Al jaren luister ik naar De Sandwich, gepresenteerd door Jacques Klöters. Hij draait oude, minder oude en nieuwe, bijzondere -maar vooral tijdloze- muziek van over de hele wereld. Sinds januari 2014 wordt het programma weer uitgezonden op de zondagochtend, van 10 tot 12 uur op Radio vijf Nostalgia. Heerlijk wakker worden dus met prachtige, tijdloze muziek, maar op de middengolf (dus minder mooi geluid).  Gelukkig kun je het programma ook via internet volgen en terugluisteren. Bovendien heb ik het fenomeen podcast ontdekt, waardoor ik  die lekkere, ontspannende, opmerkelijke -en soms onalledaagse- muziek overal bij de hand heb.

Het programma begint met de aankondiging: Grenzeloos muzikaal beleg voor de vrijdagochtend, Jacques Klöters met de Sandwich. Dan klinkt deze begintune van George Brassens met Joel Favreau, waarbij de gitaarbegeleiding de meeste nadruk krijgt. Bij die tune ben ik meteen verkocht; hoera het begint weer.

Daarna begroet Jacques zijn luisteraars op zijn eigen specifieke manier met de -inmiddels onsterfelijke- zin:
“Goeie morgen… de Sandwich… is die ochtend goed begonnen? Ik begin met een gedicht van…. “ en dan volgt een zorgvuldig uitgekozen gedicht van een bekende, en soms wat minder bekende, Nederlandse dichter. Dat is al genieten, want wanneer hoor je nou nog gedichten voorlezen, laat staan op de radio? Nou, bij de Sandwich dus.

Het tweede uur – na het nieuws – klinkt dezelfde tune; en “Goeie morgen, de Sandwich… goed dat je er bent,” waarna hij weer een gedicht voorleest. Deze bijvoorbeeld, van Tom van Deel

Dit moment

Er is niets voor te stellen mooier dan
een vrouw die in het strijkend avondlicht
een tuin in loopt, het waait, ze zoekt naar
bloemen, snoeiend, alles als weleer.
Daar bukt ze, rustig buiten elke tijd,
verbonden met haar wereld, ook de mijne.
Ik zie het aan in dit moment en wens
dat ondanks ons vertrijken het beklijft.
——————————————
Uit: ‘Boven de koude steen’, 2007.