Rosa’s leven IV

Op een dag was het droomkind op wonderbaarlijke wijze verdwenen. Aan de ene kant was dat een opluchting, maar aan de andere kant bleef ze naar het meisje uitkijken, bang dat het tussen de wal en het schip was gevallen. Ook haar achtervolgers waren weg. Er stonden nu toeschouwers langs de wegen waar Rosa over dwaalde. Tot haar grote verbazing juichten ze haar toe en liepen soms een stukje met haar mee, maar altijd haakten ze onderweg af. Dan werd het hen te koud of te warm, of moesten ze nodig de kinderen uit school halen. En dan liep Rosa alleen verder. Zij had het nooit te koud, of te warm, en kinderen van school halen was niet meer nodig.

Tegen haar pensionering had Rosa, naast haar tweede, ook een derde leven ontwikkeld. Ze had zich het internet snel eigen gemaakt en voelde zich als een vis in het water op datingsites, MSN, op diverse forums, en later ook op Twitter en Facebook.  Daar kon ze zich voordoen als degene die zij had willen zijn, en ze genoot volop van al die verschillende personages die zij verzon en de virtuele vriendschappen die ze er sloot.

Ze schreef dat het een lieve lust was. Na verloop van tijd onderhield ze zeven blogs. Allemaal van verschillende mensen die zij bedacht had en tot leven gebracht. Soms wist ze niet helemaal zeker of zij nou iets zelf had gezegd of dat het een van haar personages was geweest en na verloop van tijd liet ze de schrijfsels voor wat ze waren; schrijfsels. Het was het echte leven niet en tegen haar tachtigste verjaardag was haar derde leven het eerste dat uit haar systeem verdween.

Wordt vervolgd