Spannend in het donker!

Is het jullie weleens opgevallen dat veel films en series zich afspelen in het halfdonker, het donker of volslagen duisternis? Af en toe denk ik zelfs: kom op jongens, kan er niet eens een lampje aan? Zodat ik kan zien wat er gezegd wordt en door wie?

Wie is wie?

Afbeelding van KodyKody1 van Morguefile.com

Het zal het allemaal wel spannender maken, vermoed ik, maar je kunt verdorie helemaal niet meer zien wie wie is, of wat ze aan het doen zijn. En als je alleen maar schaduwen ziet en een enkel obscuur lampje aan de muur, of een oplichtende lucifer of aansteker, wat heb je dan nog aan het zien van een film of een video? Dan kun je toch net zo goed een boek lezen? Zelfs beter vermoed ik, want in een boek wordt gewoon verteld wat de hoofdpersonen aan het doen zijn, of – in het geval van show don ’t tell – de schrijver laat aan de hand van de acties en de gesprekken zien wat ze meemaken. In zo’n duistere film heb je in feite alleen de dialoog waar je het van moet hebben om het verhaal te volgen.

Donker scherm
Waarom is dat? Die donkere schaduwen leiden enorm af van het verhaal. ’s Avonds zie ik vooral de weerschijn van mijn eigen verlichting en als ik kijk als het buiten (nog) licht is, heb ik de neiging om de gordijnen dicht te doen, in de hoop dat dat helpt. IJdele hoop, want dichte gordijnen maken geen fluit uit voor de kijkbaarheid. Het scherm blijft gewoon net zo donker. Ik zie alleen de weerkaatsing van mijn eigen interieur. Leuk natuurlijk, maar dat ken ik al. Overschakelen naar donkerte gebeurt vooral bij thrillers en detectives, of als het in een verhaal spannend moet worden. Dan doen ze eenvoudigweg het licht uit. Wat een onzin, je wilt toch zien wat het nou zo spannend maakt? Voor mij maakt die duistere bedoening het verhaal in ieder geval niet spannender, alleen maar vervelender.

Is het mijn leeftijd?
Het lijkt wel alsof er steeds meer donkere opnames komen in de spannende films die ik wil zien. Dus nu wil ik wel eens weten of het aan mijn leeftijd ligt (ouder wordende ogen, dat kan natuurlijk). Of vinden meer mensen het vervelend om voortdurend te moeten raden waar de personen zich bevinden en wie wat zegt en/of doet in die donkere scenes? Zelf ga ik er van uit dat het niet door mijn ouwe ogen komt, want ik kamp al mijn hele leven met deze ergernis. Ik vind het gewoon heel vervelend om een uur, of langer, tegen donkere schaduwen aan te moeten kijken. Dan lees ik dus tien keer liever een boek. En dat (liever een boek lezen) heeft zeker te maken met mijn leeftijd.

Dit artikeltje werd eerder geplaatst op de hoe ouderen denken site met als titel: spannende films en series.