De toekomst van gisteren

Mijn moeder overleed in maart 2016 op 85-jarige leeftijd. Zij was, behalve een uitermate actief, ook een mooi en een creatief mens.

In haar jonge jaren was ze coupeuse en tekende en schilderde ze niet onverdienstelijk. Ze heeft in een flink aantal Nederlandse films meegedaan als figurante, zong in het Amsterdams Opera Koor en deed mee in een eigentijds cabaretgroepje, dat ze schertsend ‘wij zingen niet zuiver maar hard’ noemden.

Vanaf het moment dat haar jongste kind naar school ging, ging ze buitenshuis werken bij de HEMA. Daar klom ze op van de kaasafdeling naar de functie van cheffin administratie. Ze was daar erg op haar plaats. Tijdens haar werk voor de HEMA, zat ze in allerlei besturen van FNV Bondgenoten en na de VUT op haar 62ste (wat ze eigenlijk niet wilde) ging ze daar nog jarenlang mee door.

Toen ze op haar 75^ste afscheid nam van de FNV, ging ze weer schilderen en volgde ze met veel plezier een paar schrijfcursussen in de stad waar ze woonde. Helaas had de dementie toen al ingezet, dus dat plezier duurde niet zo heel lang, maar ik heb een deel van haar schrijfsels bewaard en er blijken, na enig redactiewerk, best goede teksten tussen te zitten.
Een van die teksten schreef ze in 2011 en ze had, blijkt achteraf, een vooruitziende blik…

**************************

6 oktober 2040, door Gels A. Pallada

Vandaag vier ik feest, ik word 110 jaar. Ja, de mensen worden tegenwoordig steeds ouder en dat mag eigenlijk niet van de overheid, want dat is te duur.

Er zijn nog wel bejaardenhuizen, maar je moet minstens vijfennegentig zijn voordat je daar naartoe kunt, en dan moet je ook nog eens zover zijn dat je niet meer kunt lopen of staan. Als je het geluk hebt dat ze je willen hebben, krijg je bij binnenkomst meteen de pil van Drion. Die mag je innemen als je er te lang in zit. En als je het in zo’n huis niet naar je zin hebt en erover klaagt, zegt men: “Neem je pil maar”, en verder wordt er niets aan gedaan.
Het is evengoed toch een meevaller dat de nieuwe regering ervoor gezorgd heeft dat je met vijfennegentig in dat bejaardenhuis kan. Voor jezelf dan, want de overheid heeft liever niet dat je zo oud wordt.

Bron: Pixabay.com

Er is ook haast geen personeel meer. In elk bejaardenhuis is nog één monteur, die ervoor zorgt dat alle robots nog een beetje vooruitkomen. Robots zijn stukken goedkoper dan personeel: één druppel olie per dag en ze lopen weer als een trein. Er is er een die je bed opmaakt en een tweede zorgt voor het opruimen van je kamer. Daar moet je wel bij opletten, want alles wat los ligt, gooit hij zonder overleg weg.

Je moet trouwens werken tot je vijfentachtig bent, want dan krijg je pas een ondersteuning van de overheid. Daar kun je precies twee boterhammen per dag mee kopen. En ze betalen je huur voor je, want dat kun je niet meer zelf betalen. De pensioenen zijn afgeschaft. Was te duur.

Vandaag hoop ik dat die ijzeren mannen (of zijn het vrouwen?) het eten weer klaarmaken, want vorige week staakten ze; ze wilden twee druppels olie per dag, in plaats van één druppel in de twee dagen. Andere bedrijven hadden dat ook, dus wilden onze robots niet achterblijven. Ze vertikten het om te werken. De robotbond moest wel meewerken, want er kwam zo’n ledenverlies dat ze wel een staking moesten uitroepen. Ja, de tijd dat gewone mensen voor een hongerloontje gingen werken, in een bejaardentehuis, is definitief voorbij.

Ter compensatie krijgen alle bejaarden die niet kunnen worden opgenomen, op hun vijfennegentigste nieuwe knieën en heupen, dan kunnen ze weer zelf lopen en hoeft het personeel niet te helpen. Soms is het wel een heel gerammel als een paar bejaarden tegelijk de trap aflopen, maar ja iedereen is toch doof en diegenen die het niet zijn, zijn blij met die afleiding, want radio en t.v. is er ook niet, dat is ook veel te duur.

Je mag ook absoluut niet ouder worden dan 150 jaar, want dan is er echt ruimtegebrek en zijn jongeren aan de beurt. Kijk, dan heb je die pil nodig.

Bron: Pixabay.com

N.B. Dit artikel werd ook geplaatst op http://www.hoeouderendenken.nl