Volendam, wantsen en Thai Farm Cooking
Net Volendam
We hebben een aantal dagen met een groep meegereisd en aan wat tripjes deelgenomen. Lief vond dat bij voorbaat al drie keer niks. Die reist het liefst op een slof en een schoen, maar ik vind het wel prettig als er alvast een klein beetje voor je georganiseerd is, zodat je het wiel niet opnieuw hoeft uit te vinden. Als je dan je weg wat hebt leren kennen, kun je alsnog op eigen gelegenheid. Dus kreeg ik mijn zin;
“Zucht. Als het dan zonodig moet, maar je weet toch wel dat je dan allemaal toeristische highlights te zien krijgt he? In de bus, uit de bus, stalletjes met handarbeidende mensen die hun rommel aan jou proberen te verkopen, klompjes, hoedjes, parasolletjes, net Volendam”.
Maar wie riep na een dag of wat als eerste dat hij de groep zou gaan missen als iederen straks zijns weegs zou gaag?? Juist ….. mijn Lief, de enige echte. Hij had zich kostelijk geamuseerd (ik natuurlijk ook) ondanks toeristische highlights als tempels, een orchideeënfarm, een vlinderboerderij, watervallen, nog meer tempels, prachtige vergezichten, boerenvolkjes op een berg, de langnekken (vond ik een beetje genant, eerlijk gezegd, om daar naar mensen te gaan lopen staren die met koperen ringen om hun nek lopen, maar goed – het hoorde er allemaal bij). En gedeelde smart is toch echt halve smart, dus Lief kon lekker meemopperen met een van de andere deelnemers. Lachen!
Wantsen
We zitten in een oud hotel vlakbij de avondmarkt van Chiang Mai. Alles valt van ellende uit elkaar, maar het is wel een knus geheel en het personeel is erg vriendelijk. Helaas was onze eerste kamer een beetje te knus; we bleken bedbugs te hebben, wantsen op zijn Nederlands. Eerst dachten we aan muggen, toen aan vlooien, maar toen Lief in serie gestoken bleek te worden en midden in de nacht zijn hele bed ondersteboven gooide, hebben we onze koffers gepakt en een andere kamer gevraagd vanwege de bedbugs. Geen enkele reactie, geen oh wat erg, een verwondering, geen ontkenning, gewoon een andere kamer gekregen – zonder bedbugs deze keer. Liefs hand was twee keer zo dik geworden en op zijn hoofd zaten zes kolossale bulten. Zielig hoor. En ik had alleen maar een paar steekjes op mijn voet. Niks geen last van. Maar met een smeerseltje van de apotheek ziet hij er al weer wat toonbaarder uit. En de kamer waar wij uit zijn weggegaan, werd de volgende dag gewoon weer vergeven aan iemand anders (!).
Thai Farm cooking.
Gisteren hebben we Thais gekookt. Makkelijk! En lekker! En veel te veel! Eerst naar een lokale markt om de groenten en fruit daar te bewonderen. Toen naar de boerderij voor een wandeling door de kruidentuin. Daarna – in een prachtig uitgeruste keuken met voor elke koker een eigen butagaspit en een tafeltje om te hakken en te stampen – zij aan zij groenten gesneden, kruiden gehakt, gevijzeld, geroerbakt en en afgeblust. Alles onder leiding van een prima kooklerares:
“put in the vegetables first right now”,
“take your bowl and put in the fish sauce right now”,
“put in the meat right now!”
Ze lepelde precies voor wat we moesten doen. Toen Lief vond dat hij de currie wat grover wilde houden, keek ze hem streng aan en zei dat het ‘ no good’ was. En hij was zo goed niet of hij moest opnieuw met de vijzel in de weer. Uiteindelijk gebroederlijk met een stel Australiers, een koppeltje Zwiters en een roedel Amerikanen alle bakjes op tafel en smullen maar. Lekker, lekker. Receptenboekje mee, dus wij gaan thuis heerlijke Thais maaltjes maken, reken maar.
