Lezers, lurkers en reageerders
Zolang ik blog, en dat is al een paar jaar, kom ik de woorden lurken of lurkers tegen. Dat vond (en vind ik nog steeds) nare woorden; ze gaan over mensen die doen waar blogs voor geschreven worden, namelijk lezen. Nogal denigrerend ten opzichte van hen die de moeite nemen om je blog te lezen. Maar inmiddels is het al zo’n wijd verbreid begrip, dat het zelfs op wikipedia wordt uitgelegd.
Natuurlijk vind ik het ook leuk om te weten wie er bij me leest, maar om iemand iemand die je blog leest, maar niet reageert, een lurker te noemen, getuigt van weinig respect. Volgens mij moet je je lezers juist koesteren en niet uitschelden. Ik ben blij met al mijn lezers, en of ze nou wel of niet reageren, ze zijn altijd van harte welkom. Ik zie heus wel aan de statistieken dat mijn blogs worden gelezen.
Laten we wel wezen; de meeste mensen -ook ik- willen niet altijd en overal op alles reageren. Als ik een tijdschrift of een boek lees, lees ik gewoon een tijdschrift of een boek en dat doe ik ook op blogs of op Facebook en Twitter; ik lees, want die blogs, artikeltjes, tekeningen en foto’s worden op het web gezet om te lezen en/of te bekijken. En vind ik iets goed, dan ‘like’ ik, en af en toe geef ik ook een schriftelijke reactie. Maar lang niet altijd. Ik moet er niet aan denken dat ik op alles wat ik lees, zou moeten reageren (in kranten, tijdschriften, boeken en op het web), dan zou ik nergens anders meer aan toekomen.
Het is heel eenvoudig: je hebt schrijvers en lezers en sommige lezers geven wel eens een reactie en sommige schrijvers reageren wel eens terug. Dat is leuk; een soort van kers op de geschreven taart.
Tot slot, kunnen we lurker niet omdopen tot niet-reagerende meelezer? Dat is wel een mondvol, maar het klinkt veel vriendelijker.
.
Vandaag is het overigens Nationale Ontlurkdag, wat zoveel betekent als een oproep aan mensen die normaal nooit reageren om uit de kast te komen en iets over zichzelf te vertellen, hoe zij hier komen, wat zij van de gelezen blogs vinden, hoe zij de schrijver of schrijfster vinden, kortom een soort van Nationale Reactiedag (en je mag hier ook reageren, maar het hoeft niet 🙂
Dit is een nieuwe versie van een blog uit 2010 over mijn afkeer van het woord lurken.
Vind het een vreemd woord voor de niet reagerende lezer. Bij een lurker denk ik aan iemand die zuigend drinkt. Maar hoe dan ook, niemand is verplicht tot reageren. De statistieken zeggen genoeg. Het beantwoorden van reacties vind ik wel leuk, ik zie het ook als een vorm van beleefdheid. Als iemand iets tegen je zegt, zeg je toch iets terug vind ik
Thnx! Een antwoord op een reactie is leuk, maar volgens mij niet verplicht, ook niet als vorm van beleefdheid. Op sommige reacties valt gewoon niets terug te zeggen, omdat alles gezegd is in de reactie en op sommige kan alleen een nietszeggend woordje. Kweenie hoor, maar dat hoeft nou ook weer niet. Ik klik heel vaak het duimpje aan, ten teken dat ik het gelezen heb en waardeer. Maar soms, zoals nu, bij jou, komt er toch een heel stukje. 🙂
Nee, is ook niet verplicht maar een antwoord op een reactie geven voelt voor mij beter. Natuurlijk alleen als de reactie zich daarvoor leent Niet in alle gevallen gaat dat op en soms geef ik alleen een like als woorden overbodig zijn