Man in pak

De kozijnen van de grote villa bladderden en de voordeur hing scheef in de sponning. Brandnetels overwoekerden de zorgvuldig aangelegde rozenperkjes. Een hark stond tegen de vermolmde schutting. Tussen het hoge gras een verroeste maaimachine. De buren hadden geklaagd over de rommel en de huisarts had de GGZ ingeschakeld.

Hij begroette mij met een buiging; “wees welkom”. Zijn pak, van een onbestemde kleur bruin, slobberde om zijn magere lijf. Een stuk touw hield de broek omhoog. Het jasje had geen knopen. Zijn overhemd, met gerafelde kraag, was scheef dichtgeknoopt. Het jasje had geen knopen. Een vettig sjaaltje sierde zijn dunne nek. Zijn haar was ongekamd en in geen maanden geknipt. Hij was ongeschoren en liep op blote voeten.

Voorzichtig liep ik achter hem aan het ijskoude huis in, slalommend tussen ongeopende brieven, stapels papier en bergen afval. Bedrijvig bood bij mij een kapotte stoel aan. De bundel kleren die erop lag, schoof hij  op de grond. Wilde ik thee? Ja? Dat was jammer, want hij kon geen water koken. Hij had geen gas en elektra en ook geen telefoon. Hoe maakte hij zijn eten dan warm? En waarom waren elektra en telefoon afgesloten? Meneer wuifde mijn vragen weg. Dat was niets. Dat had hij allemaal onder controle. Er was een monteur geweest, maar die was plotseling verdwenen en een ander had zijn stoppenkast kapot gemaakt, dus die had hij ontslagen. Wist ik wel dat hij hoge heren kende? Die belden hem geregeld. Trouwens, hij had zijn advocaat gewaarschuwd. Die loste de zaak wel op. Hij keek mij vriendelijk aan.

N.B. In dit stukje zijn persoonlijke gegevens, uiterlijke kenmerken en genomen maatregelen gewijzigd vanwege de privacy.

Geschreven voor de Write on Wednesday van 1-12-2010. Een initiatief van Aline.