Er is iets mis met mij. Dat wil zeggen; met mijn rijstijl. Of eigenlijk: met de manier waarop ik inparkeer. Ik kan namelijk niet recht vooruit parkeren (foto’s 1 t/m 3) en achteruit recht inparkeren (geen foto’s van), kan ik al helemaal niet. Fileparkeren (foto’s 5 en 6), daarentegen, lukt prima. En dat vinden de meeste mensen juist het moeilijkst. Want wat is er nou zo ingewikkeld aan recht vooruit parkeren op een open plek. Niks toch? Dat zou je denken ja, maar mij lukt het niet. Ik parkeer wel, en ik blijf ook tussen de lijnen, maar als ik uitstap en het resultaat bekijk, lijkt het alsof mijn auto de salsa danst. Altijd sta ik scheef en ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg. Er is meestal ruimte genoeg, dus dat is het niet. Ik heb een soort van afwijking denk ik. Meestal naar links, maar soms ook wel naar rechts. Of ben ik gewoon een pietepeuterige controlfreak?
Geen moeite mee, voor- en achteruit inparkeren, keurig recht ook, nooit gehad eigenlijk. Ook fileparkeren gaat altijd goed, maar heel soms sta voor mijn gevoel net iets te ver van de stoeprand af. Als ik maar kort blijf staan doe ik er niks aan maar als ik ergens op bezoek ben en wel een paar uur wegblijf steek ik even een paar keer extra.
Maar herkenbaar is het wel. Mijn ex, zoon en zelfs Jan staan met recht vooruit parkeren altijd scheef. Ik zie het als ik er naast zit, maar zij kennelijk niet als ze nog in de auto zitten..
Het is een vreemd fenomeen.
Je auto staat misschien scheef, maar hij/zij glimt wel van genoegen.
😁 Ja, die heeft het altijd wel naar haar/zijn zin.
Het blijft lastig parkeren. Het gaat bij mij vaak tijden goed en dan wil het ineens niet meer. Gewoon een kwestie van afwachten dan totdat ik het weer te pakken heb. Ook heel vreemd.
Inderdaad heel apart.